Update client-hg.asc

Author: csaragiotis

book/09-git-and-other-scms/sections/client-hg.asc

@@ -4,16 +4,16 @@
 (((Mercurial)))
 Το σύμπαν των DVCS είναι μεγαλύτερο από το Git.
 Στην πραγματικότητα, υπάρχουν πολλά άλλα συστήματα σε αυτό το σύμπαν, το καθένα με τη δική του οπτική για το πώς γίνεται σωστά ο κατανεμημένος έλεγχος εκδόσεων.
-Πέρα από το Git, το πιο δημοφιλές είναι το Mercurial, και μάλιστα και τα δύο είναι πολύ παρόμοια από πολλές απόψεις.
+Πέρα από το Git, το πιο δημοφιλές είναι το Mercurial, και μάλιστα και δύο συστήματα είναι πολύ παρόμοια από πολλές απόψεις.
 
-Τα καλά νέα, αν προτιμάτε τη συμπεριφορά από την πλευρά του πελάτη του Git αλλά εργαζόμαστε με ένα έργο του οποίου ο πηγαίος κώδικας ελέγχεται με το Mercurial, είναι ότι υπάρχει ένας τρόπος να χρησιμοποιήσουμε το Git ως πελάτη για ένα αποθετήριο που φιλοξενείται από το Mercurial.
-Δεδομένου ότι ο τρόπος με τον οποίο ο Git μιλάει με αποθετήρια διακομιστών μέσω απομακρυσμένων αποθετηρίων, δεν πρέπει να αποτελεί έκπληξη ότι αυτή η γέφυρα έχει υλοποιηθεί ως απομακρυσμένος βοηθός.
+Τα καλά νέα, εφόσον προτιμάμε τη συμπεριφορά από την πλευρά του πελάτη του Git αλλά εργαζόμαστε με ένα έργο του οποίου ο πηγαίος κώδικας ελέγχεται με το Mercurial, είναι ότι υπάρχει ένας τρόπος να χρησιμοποιήσουμε το Git ως πελάτη για ένα αποθετήριο που φιλοξενείται από  Mercurial.
+Δεδομένου ότι ο τρόπος με τον οποίο ο Git μιλάει με αποθετήρια διακομιστών μέσω XXX απομακρυσμένων XXX, δεν πρέπει να αποτελεί έκπληξη ότι αυτή η γέφυρα έχει υλοποιηθεί ως απομακρυσμένος βοηθός.
 Το όνομα του έργου είναι `git-remote-hg` και μπορεί να βρεθεί στη https://github.com/felipec/git-remote-hg[].
 
 ===== `git-remote-hg`
 
 Πρώτα, πρέπει να εγκαταστήσουμε το `git-remote-hg`.
-Αυτό ουσιαστικά γίνεται αν απλά αντιγράψουμε το αρχείο κάπου στο  μονοπάτι μας, όπως παρακάτω:
+Αυτό ουσιαστικά γίνεται αν απλά αντιγράψουμε το αρχείο κάπου στη διαδρομή μας, όπως παρακάτω:
 
 [source,console]
 ----
@@ -23,21 +23,21 @@ $ chmod +x ~/bin/git-remote-hg
 ----
 
 … με την προϋπόθεση ότι ο `~/bin` είναι στο `$PATH` μας.
-η `git-remote-hg` έχει άλλη μία εξάρτηση: τη βιβλιοθήκη της Python του Mercurial.
+η `git-remote-hg` έχει άλλη μία εξάρτηση: τη βιβλιοθήκη Python του Mercurial.
 Αν έχουμε εγκατεστημένη την Python, αυτό γίνεται πανεύκολα:
 
 [source,console]
 ----
 $ pip install mercurial
 ----
 
-(Εάν δεν έχουμε εγκαταστήσει την Python, επισκεφτόμαστε τη διεύθυνση https://www.python.org/[] για να την κατεβάσουμε και εγκαταστήσουμε.)
+(Εάν δεν έχουμε εγκαταστήσει την Python, επισκεφτόμαστε τη διεύθυνση https://www.python.org/[] για να την κατεβάσουμε και να την εγκαταστήσουμε.)
 
 Το τελευταίο πράγμα που θα χρειαστούμε είναι ο πελάτης του Mercurial.
 Μεταβαίνουμε στη διεύθυνση http://mercurial.selenic.com/[] και τον εγκαταθιστούμε αν δεν το έχουμε ήδη κάνει.
 
-Τώρα είμαστε έτοιμοι να ροκάρουμε.
-Το μόνο που χρειαζόμαστε είναι ένα αποθετήριο Mercurial στο οποίο μπορούμε να ωθήσουμε.
+Τώρα είμαστε έτοιμοι να παίξουμε μπάλα.
+Το μόνο που χρειαζόμαστε είναι ένα αποθετήριο Mercurial στο οποίο να έχουμε δικαίωμα ώθησης.
 Ευτυχώς, κάθε αποθετήριο Mercurial μπορεί να ενεργήσει με αυτόν τον τρόπο, οπότε θα χρησιμοποιήσουμε μόνο το αποθετήριο ``hello world'' που χρησιμοποιούν όλοι για να μάθουν το Mercurial:
 
 [source,console]
@@ -48,7 +48,7 @@ $ hg clone http://selenic.com/repo/hello /tmp/hello
 ===== Ξεκινώντας
 
 Τώρα που έχουμε έναν κατάλληλο αποθετήριο ``από την πλευρά του διακομιστή'', μπορούμε να εξετάσουμε μια τυπική ροή εργασίας.
-Όπως θα δούμε, αυτά τα δύο συστήματα είναι αρκετά παρόμοια, συνεπώς δεν υπάρχει μεγάλη τριβή.
+Όπως θα δούμε, αυτά τα δύο συστήματα είναι αρκετά παρόμοια, συνεπώς δεν υπάρχουν πολλές προστριβές.
 
 Όπως πάντα στο Git, αρχικά κλωνοποιούμε:
 
@@ -91,13 +91,13 @@ $ tree .git/refs
 9 directories, 5 files
 ----
 
-Το git-remote-hg προσπαθεί να κάνει το ιδίωμα πιο Git-ίστικο, αλλά εσωτερικά διαχειρίζεται την εννοιολογική απεικόνιση μεταξύ δύο ελαφρώς διαφορετικών συστημάτων.
+Το `git-remote-h`g προσπαθεί να κάνει το ιδίωμα πιο Git-οειδές, αλλά εσωτερικά διαχειρίζεται την εννοιολογική απεικόνιση μεταξύ δύο ελαφρώς διαφορετικών συστημάτων.
 Ο κατάλογος `refs/hg` είναι εκεί όπου αποθηκεύονται οι πραγματικές απομακρυσμένες αναφορές.
 Για παράδειγμα, το αρχείο `refs/hg/origin/branches/default` είναι ένα αρχείο ref του Git που περιέχει τον SHA-1 που αρχίζει με το `ac7955c`.
 Έτσι, ο κατάλογος `refs/hg` είναι σαν ένα ψεύτικο `refs/remotes/origin`, αλλά έχει την πρόσθετη διάκριση μεταξύ σελιδοδεικτών και κλάδων.
 
 Το αρχείο `notes/hg` είναι το σημείο εκκίνησης για τον τρόπο με τον οποίο το git-remote-hg απεικονίζει τους αριθμούς SHA-1 των υποβολών Git σε ID συνόλων αλλαγών του Mercurial.
-Ας το εξερευνήσουμε λίγο:
+Ας το εξερευνήσουμε αυτό λίγο:
 
 [source,console]
 ----
@@ -120,14 +120,14 @@ $ git cat-file -p ac9117f
 ----
 
 Επομένως, το `refs/notes/hg` δείχνει σε ένα δέντρο, το οποίο στη βάση δεδομένων αντικειμένων του Git είναι μια λίστα άλλων αντικειμένων με ονόματα.
-Το `git ls-tree` εξάγει τη λειτουργία, τον τύπο, το hash αντικειμένου και το όνομα αρχείου για τα στοιχεία μέσα σε ένα δέντρο.
+Το `git ls-tree` εξάγει τα δικαιώματα πρόσβασης, τον τύπο, το hash αντικειμένου και το όνομα αρχείου για τα στοιχεία μέσα σε ένα δέντρο.
 Μόλις σκάψουμε σε ένα από τα στοιχεία του δέντρου, διαπιστώνουμε ότι μέσα του υπάρχει ένα blob που ονομάζεται `ac9117f` (ο αριθμός SHA-1 της υποβολής στην οποία δείχνει ο 'master`), με τα περιεχόμενα `0a04b98` (που είναι το αναγνωριστικό του συνόλου αλλαγών του  Mercurial στην κορυφή του κλάδου `default`.
 
 Τα καλά νέα είναι ότι δεν χρειάζεται να ανησυχούμε για όλα αυτά.
 Η τυπική ροή εργασίας δεν θα είναι πολύ διαφορετική από αυτήν με ένα απομακρυσμένο αποθετήριο Git.
 
 Υπάρχει ένα ακόμα πράγμα που πρέπει να εξετάσουμε πριν συνεχίσουμε: τα αγνοεί.
-Το Mercurial και το Git χρησιμοποιούν έναν πολύ παρόμοιο μηχανισμό για αυτό, αλλά είναι πιθανό ότι δεν θέλουμε πραγματικά να υποβάλουμε ένα αρχείο .gitignore σε ένα αποθετήριο Mercurial.
+Το Mercurial και το Git χρησιμοποιούν έναν πολύ παρόμοιο μηχανισμό για αυτό, αλλά είναι πιθανό ότι δεν θέλουμε πραγματικά να υποβάλουμε ένα αρχείο `.gitignore` σε ένα αποθετήριο Mercurial.
 Ευτυχώς, το Git έχει έναν τρόπο να αγνοήσει αρχεία που είναι τοπικά σε ένα αποθετήριο στον δίσκο μας και η μορφή του Mercurial είναι συμβατή με το Git, οπότε απλά πρέπει να το αντιγράψουμε:
 
 [source,console]
@@ -139,8 +139,8 @@ $ cp .hgignore .git/info/exclude
 
 ===== Ροή εργασίας
 
-Ας υποθέσουμε ότι έχουμε κάνει κάποια εργασία και κάναμε κάποιες υποβολές στον κλάδο `master` και είμαστε έτοιμοι να τις ωθήσουμε στο απομακρυσμένο αποθετήριο.
-Εδώ φαίνεται το αποθετήριο μας:
+Ας υποθέσουμε ότι έχουμε κάνει κάποια εργασία και κάποιες υποβολές στον κλάδο `master` και είμαστε έτοιμοι να τις ωθήσουμε στο απομακρυσμένο αποθετήριο.
+Εδώ φαίνεται το αποθετήριό μας:
 
 [source,console]
 ----
@@ -151,7 +151,7 @@ $ git log --oneline --graph --decorate
 * 65bb417 Create a standard "hello, world" program
 ----
 
-Ο κλάδος `master` προηγείται κατά δύο υποβολές από της `origin/master`, αλλά αυτές οι δύο υποβολές υπάρχουν μόνο στο τοπικό μας μηχάνημα.
+Ο κλάδος `master` προηγείται κατά δύο υποβολές του `origin/master`, αλλά αυτές οι δύο υποβολές υπάρχουν μόνο στο τοπικό μας μηχάνημα.
 Ας δούμε αν κάποιος άλλος έχει κάνει σημαντικό έργο την ίδια στιγμή:
 
 [source,console]
@@ -172,7 +172,7 @@ $ git log --oneline --graph --decorate --all
 ----
 
 Εφόσον χρησιμοποιήσαμε τη σημαία `--all`, βλέπουμε τις αναφορές ``notes'' που χρησιμοποιούνται εσωτερικά από το `git-remote-hg`, αλλά μπορούμε να τις αγνοήσουμε.
-Τα υπόλοιπα είναι όπως τα περιμέναμε. Η αρχή `origin/master` έχει προχωρήσει με μία υποβολή και η ιστορία μας έχει αποκλίνει τώρα.
+Τα υπόλοιπα είναι όπως τα αναμέναμε· ο `origin/master` έχει προχωρήσει κατά μία υποβολή και το ιστορικό μας έχει αποκλίνει τώρα.
 Σε αντίθεση με τα άλλα συστήματα με τα οποία εργαζόμαστε σε αυτό το κεφάλαιο, το Mercurial είναι ικανό να χειριστεί τις συγχωνεύσεις, οπότε δεν πρόκειται να κάνουμε τίποτα φανταχτερό.
 
 [source,console]
@@ -204,7 +204,7 @@ To hg::/tmp/hello
 ----
 
 Αυτό ήταν!
-Εάν ρίξουμε μια ματιά στο αποθετήριο Mercurial, θα δούμε ότι έκανε αυτό που περιμέναμε:
+Εάν ρίξουμε μια ματιά στο αποθετήριο Mercurial, θα δούμε ότι έκανε αυτό που αναμέναμε:
 
 [source,console]
 ----
@@ -236,7 +236,7 @@ o  0   0a04b987be5a   2005-08-26 01:20 -0700   mpm
 Στο Mercurial, αυτό το είδος μίας αναφοράς ονομάζεται ``σελιδοδείκτης'' και συμπεριφέρεται με τον ίδιο τρόπο όπως ένας κλάδος Git.
 
 Η αντίληψη του Mercurial περί ``κλάδου'' είναι πιο βαριά.
-Ο κλάδος στο οποίο πραγματοποιείται ένα σύνολο αλλαγών καταγράφεται _με το σύνολο αλλαγών_, που σημαίνει ότι θα βρίσκεται πάντα στο ιστορικό του αποθετηρίου.
+Ο κλάδος στο οποίο πραγματοποιείται ένα σύνολο αλλαγών καταγράφεται _με το σύνολο αλλαγών_ (changeset), που σημαίνει ότι θα βρίσκεται πάντα στο ιστορικό του αποθετηρίου.
 Ακολουθεί ένα παράδειγμα υποβολής που έγινε στον κλάδο `develop`:
 
 [source,console]
@@ -251,7 +251,7 @@ summary:     More documentation
 ----
 
 Παρατηρούμε τη γραμμή που αρχίζει με ``branch''.
-Το Git δεν μπορεί να αναπαράγει αυτό το πράγμα (και ούτε χρειάζεται, αφού και οι δύο τύποι κλάδων μπορούν να αναπαρασταθούν ως ref του Git), αλλά το `git-remote-hg` πρέπει να κατανοήσει τη διαφορά, επειδή το Mercurial ενδιαφέρεται.
+Το Git δεν μπορεί να αναπαράγει αυτό το πράγμα (και ούτε χρειάζεται, αφού και οι δύο τύποι κλάδων μπορούν να αναπαρασταθούν ως ref του Git), αλλά το `git-remote-hg` πρέπει να κατανοήσει τη διαφορά, επειδή το Mercurial πρέπει να ξέρει.
 
 Η δημιουργία των σελιδοδεικτών στο Mercurial είναι τόσο εύκολη όσο και η δημιουργία κλάδων στο Git.
 Από την πλευρά του Git:
@@ -296,9 +296,9 @@ o  0   0a04b987be5a   2005-08-26 01:20 -0700   mpm
 ----
 
 Παρατηρούμε τη νέα ετικέτα `[featureA]` στην αναθεώρηση 5.
-Αυτά λειτουργούν ακριβώς όπως οι κλάδοι Git στην πλευρά του Git, με μια εξαίρεση: δεν μπορούμε να διαγράψουμε ένα σελιδοδείκτη από την πλευρά του Git (αυτό είναι ένας περιορισμός των απομακρυσμένων βοηθών).
+Αυτά λειτουργούν ακριβώς όπως οι κλάδοι Git στην πλευρά του Git, με μια εξαίρεση: δεν μπορούμε να διαγράψουμε έναν σελιδοδείκτη από την πλευρά του Git (αυτός είναι ένας περιορισμός των απομακρυσμένων βοηθών).
 
-Μπορούμε να εργαστούμε σε ένα κλάδο ``βαρέων βαρών'' του Mercurial επίσης: απλά βάζουμε έναν κλάδο στον ονοματοχώρο `branches`:
+Επίσης μπορούμε να εργαστούμε σε ένα κλάδο ``βαρέων βαρών'' του Mercurial: απλά βάζουμε έναν κλάδο στον ονοματοχώρο `branches`:
 
 [source,console]
 ----
@@ -344,13 +344,11 @@ o    changeset:   5:bd5ac26f11f9
 [...]
 ----
 
-The branch name ``permanent'' was recorded with the changeset marked _7_.
-
 Το όνομα κλάδου `permanent` καταγράφηκε με το σύνολο αλλαγών _7_.
 
 Από την πλευρά του Git, η συνεργασία με οποιοδήποτε από αυτά τα στυλ κλάδου είναι ίδια: απλώς ελέγχουμε, διεκπεραιώνουμε, ανακτούμε, συγχωνεύουμε, έλκουμε και ωθούμε όπως θα κάναμε κανονικά.
 Ένα πράγμα που πρέπει να ξέρουμε είναι ότι το Mercurial δεν υποστηρίζει την επανεγγραφή ιστορικού και μόνο προσθέτει σε αυτό.
-Ακολουθεί η εμφάνιση του αποθετηρίου μας Mercurial μετά από μια διαδραστική επανατοποθέτηση και μια επιβεβλιμένη ώθηση:
+Ακολουθεί η εμφάνιση του αποθετηρίου μας Mercurial μετά από μια διαδραστική επανατοποθέτηση και μια επιβεβλημένη ώθηση:
 
 [source,console]
 ----
@@ -390,11 +388,11 @@ o  0   0a04b987be5a   2005-08-26 01:20 -0700   mpm
 ----
 
 Οι αλλαγές _8_, _9_ και _10_ έχουν δημιουργηθεί και ανήκουν στον κλάδο `permanent`, αλλά τα παλιά σύνολα αλλαγών είναι ακόμα εκεί.
-Αυτό μπορεί να επιφέρει *πολλη* σύγχυση στους συνεργάτες μας που χρησιμοποιούν Mercurial, οπότε προσπαθούμε να το αποφύγουμε.
+Αυτό μπορεί να επιφέρει *πολλή* σύγχυση στους συνεργάτες μας που χρησιμοποιούν Mercurial, οπότε προσπαθούμε να το αποφύγουμε.
 
 
 ===== Ανακεφαλαίωση Mercurial
 
-Τα Git και Mercurial είναι αρκετά παρόμοια ώστε η εργασία πέρα από το σύνορό τους είναι αρκετά ανώδυνη.
+Τα Git και Mercurial είναι αρκετά παρόμοια ώστε η συνεργασία μεταξύ τους είναι αρκετά ανώδυνη.
 Εάν αποφύγουμε να αλλάξουμε το ιστορικό που έχει αφήσει το μηχάνημά μας (όπως συνήθως συνιστάται), ίσως να μην γνωρίζουμε καν ότι το άλλο άκρο είναι Mercurial.